Μια νέα σχολική χρονιά αρχίζει και παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για «ανέφελο» ξεκίνημα, τα προβλήματα στα σχολεία παραμένουν και οξύνονται.

Το άμεσο πρόβλημα είναι η υποστελέχωση της εκπαίδευσης, αφού οι διορισμοί εκπαιδευτικού προσωπικού είναι ανύπαρκτοι και με διάφορα κυβερνητικά κόλπα τα κενά κρύβονται. Το υπουργείο Παιδείας καλεί με έγγραφο τις διευθύνσεις ΠΕ και ΔΕ να προγραμματίσουν τη νέα σχολική χρονιά δηλώνοντας τις υπεραριθμίες και το πλεονάζον προσωπικό το χρονικό διάστημα από 31/8 έως και 8/9. Καλεί τους Συλλόγους Διδασκόντων σε συνεδριάσεις την 1^η Σεπτέμβρη για να κατανείμουν τις τάξεις και να διαπιστώσουν τα κενά. Καθώς η διαδικασία είναι πολύ γρήγορη (τα πραγματικά κενά φαίνονται όταν ξεκινήσουν τα μαθήματα και όχι την 1^η Σεπτέμβρη) υπάρχει ο κίνδυνος να εμφανιστούν πλασματικά πλεονάσματα, με αποτέλεσμα να μετακινηθούν εκπαιδευτικοί, οι οποίοι είναι στην πραγματικότητα αναγκαίοι. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, υλοποιώντας τις επιταγές ΟΟΣΑ-ΕΕ χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να μην διορίσει το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό.

Κι αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Όλες οι «μεταρρυθμίσεις» που εξαγγέλλει η κυβέρνηση στοχεύουν στη συρρίκνωση της δημόσιας εκπαίδευσης και στο βάθεμα των ταξικών διακρίσεων στη μόρφωση.

Το νέο Π.Δ. 79 για την οργάνωση και λειτουργία Νηπιαγωγείων και Δημοτικών Σχολείων ενσωματώνει τις υπουργικές αποφάσεις Φίλη για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Σχολείο (π.χ περιορίζεται η διδακτική ώρα σε 85 λεπτά, παραμένει προαιρετική η φοίτηση των παιδιών της πρώτης νηπιακής ηλικίας (4-5 ετών) στην Προσχολική Αγωγή  και μετατρέπεται  το πρόγραμμα του Ολοήμερου Νηπιαγωγείου  σε προαιρετικό, δηλαδή ολοήμερο παιδοφυλακτήριο) .

Με το νέο Π.Δ. συγκροτείται νέος μηχανισμός περικοπών στις προσλήψεις εκπαιδευτικών – οι τριμελείς επιτροπές σε επίπεδο Διεύθυνσης Π. Ε. για τη διενέργεια εγγραφών. Υλοποιώντας την κατεύθυνση του Ο.Ο.Σ.Α. για αύξηση αναλογίας μαθητών ανά τμήμα, το νέο Π.Δ. προβλέπει ότι εάν ο αριθμός των μαθητών υπερβαίνει τους 25 σ’ ένα τμήμα, η τριμελής επιτροπή που συγκροτείται σε κάθε Διεύθυνση Π. Ε. έχει τη δυνατότητα να κατανείμει τους μαθητές που πλεονάζουν σε όμορα σχολεία αντί να δημιουργηθεί επιπλέον τμήμα στο σχολείο.

Επίσης, στο Π.Δ. ενσωματώνεται η διάταξη του Π.Δ. 201 για κατάργηση τμημάτων στα συστεγαζόμενα σχολεία, όταν το σύνολο των μαθητών μιας τάξης μειώνεται καθώς και οι διατάξεις της εγκυκλίου που καθόριζαν τον ασφυκτικό ηλεκτρονικό έλεγχο λειτουργίας του ολοήμερου σε μηνιαία βάση ώστε να διαγράφονται (!!) από το ολοήμερο οι μαθητές που ξεπερνούν τις 15 απουσίες περικόπτοντας έτσι τμήματα όπου παρουσιάζεται μειωμένη συμμετοχή.

Ιδρύεται αυτοτελής Σχολική Περιφέρεια Τμημάτων Ένταξης αντί να ιδρύονται Τμήματα Ένταξης σε κάθε Σχολείο και Νηπιαγωγείο με ενδεχόμενο κίνδυνο σε κάθε Τ.Ε να αντιστοιχούν περισσότερα σχολεία/νηπιαγωγεία.

Πίσω από τις πομπώδεις εξαγγελίες κρύβεται ένα σχέδιο για την αποδόμηση της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι προωθεί το ενιαίο σχολείο από το νηπιαγωγείο ως το λύκειο, μόνο που η πολιτική της στοχεύει στο ακριβώς αντίθετο. Η προσπάθεια εξοικονόμησης και δημοσιονομικής προσαρμογής του δημόσιου σχολείου στη μνημονιακή πολιτική της κοινωνικής λεηλασίας μεταλλάσσει το δημόσιο σχολείο σε πολυκατακερματισμένο, φθηνό σχολείο της ευελιξίας, της αγοράς και της αποσπασματικής πληροφορίας. Η σταθερή εργασία και η μονιμότητα στην εκπαίδευση, δίνει τη θέση της στην αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, στην ελαστική εργασία, στην ωρομισθία, στους μηδενικούς διορισμούς, στα χιλιάδες κενά στα σχολεία. Το υπουργείο παιδείας γενικεύει το σχολικό μοντέλο του κατακερματισμού της γνώσης και των αντικειμένων, κομμένο και ραμμένο στα όρια των μνημονιακών περιορισμών. Το ωρολόγιο πρόγραμμα λειτουργεί πλέον ως δημοσιονομικός κόφτης στο πεδίο της εκπαίδευσης με στόχο την εξαφάνιση των εκπαιδευτικών κενών και τη δημιουργία τεράστιων τεχνητών πλεονασμάτων, χιλιάδες αναπληρωτές απολύονται, χιλιάδες εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο μετακινήσεων.

Περίπου ίδιο είναι το σκηνικό στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως προδιαγράφεται μέσα από τις εξαγγελίες του υπουργείου. Αφαιρούνται μαθήματα αλλά εντατικοποιείται το Λύκειο αφού οι εξετάσεις είναι διπλές (και τον Ιανουάριο). Οι πανελλαδικές εξετάσεις μετονομάζονται απλά σε «κεντρικά οργανωμένες εξετάσεις» και διπλασιάζονται.

Η μείωση και η επιλογή των μαθημάτων οδηγεί αναπόδραστα σε αναγκαστικές μετεγγραφές μαθητών (σε πρώτη φάση), γιατί είναι αδύνατον ένα σχολείο να μπορέσει να δημιουργήσει τμήματα με όλες τις πιθανές επιλογές, και (σε δεύτερη φάση) θα υποβοηθήσει τις  συγχωνεύσεις και καταργήσεις λυκείων, όπου όλα θα λειτουργούν με την κανονικότητα(!) του ΟΟΣΑ – σύμφωνα με τον οποίο δεν πρέπει να υπάρχουν σχολεία με λιγότερους από 250 μαθητές.

Η παραπαιδεία δεν πρόκειται να μειωθεί με τόσες εξετάσεις, αντίθετα θα συμπληρωθεί με γραφεία συγγραφής εργασιών αφού ο βαθμός με τον οποίο θα βαθμολογούνται οι εργασίες του μαθητή θα προσμετράται στα μόρια της εισαγωγής του στην ανώτατη εκπαίδευση. Ως γνωστόν τα παιδιά δεν είναι εξοικειωμένα σ’ αυτήν την ηλικία με τη συγγραφή εργασιών. Με αυτή τη δραστηριότητα ασχολούνται στα Ανώτατα Ιδρύματα ή στα Τεχνολογικά Ιδρύματα  και τότε διδάσκονται τον τρόπο συγγραφής.

Αγαπητοί-ές γονείς,

εμείς αντιλαμβανόμαστε περισσότερο από κάθε άλλον τις επιπτώσεις αφού αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε υλικά και ηθικά κάθε ταξική διάκριση στη μόρφωση. Και μάλιστα πληρώνουμε μια μόρφωση το περιεχόμενο της οποίας δεν μας ικανοποιεί διότι είναι στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτό που οραματιζόμαστε για τα παιδιά μας. Είναι κατάρτιση και ανάπτυξη κάποιων δεξιοτήτων και όχι η μόρφωση που ολοκληρώνει την προσωπικότητα και απελευθερώνει τον άνθρωπο.

Γιαυτό έχουμε ανάγκη από ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα που θα διεκδικεί το σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας.

Η εκπαιδευτική δομή που υπηρετεί αυτό το σκοπό είναι το ενιαίο δωδεκάχρονο υποχρεωτικό δημόσιο δωρεάν σχολείο και η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση. Αυτή η δομή αντιστοιχεί στην υπεράσπιση του ζωντανού στοιχείου της εκπαίδευσης, των μαθητών και των εκπαιδευτικών, των εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων τους.

Δεν δέχεται το διπλό και πολλαπλό σχολικό δίκτυο, που αναπαράγει τον καταμερισμό εργασίας, ενώνει τη  θεωρία με την πράξη χωρίς εσωτερι­κούς διαχωρισμούς, χωρίς πρώιμη και αναγκαστική εξειδίκευση, και είναι η ελά­χιστη κινηματική απάντηση στον κοινωνικό καταμερισμό και στις βαθιές ταξικές διαιρέσεις.

Αρχίζει από τα 4 έτη (δύο έτη προσχολική αγωγή) και φτάνει με ενιαία προγράμματα κα­θολικής μόρφωσης ως τα 18 χρόνια. Είναι υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά και δεν περιλαμβάνει στο εσωτερικό του εξεταστικούς φραγμούς ούτε τυποποιημένες μορφές αξιολόγησης – βαθμολογίας των μαθητών. Καταργεί τη διάκριση σε βαθμίδες εκπαίδευσης και τα διαφοροποιητικά αναλυτικά προγράμματα τα οποία ορίζουν ότι ορισμένοι τύποι μαθητών  κατευθύνονται προς την επαγγελματική εξάσκηση και άλλοι αναπτύσσουν τον θεωρητικό τρόπο σκέψης και χαρακτηρίζουν ως γνώσεις αυξημένου κύρους τις θεωρητικές υποβαθμίζοντας τις χειρωνακτικές ως κατώτερες γνώσεις.  Λειτουργεί με βάση ενιαία αναλυτικά προγράμματα και παρέχει ομοιογενή εκπαίδευση, τουλάχιστον σε ότι αφορά ένα βασικό σώμα γνώσεων, για όλα τα παιδιά σχολικής ηλικίας.

Διεκδικούμε ένα ενιαίο σχολείο που θα έχει στο κέντρο του το παιδί και θα προσαρμόζει τις διδακτικές μεθόδους και τα αναλυτικά του προγράμματα ανάλογα με τον τρόπο που μαθαίνει σε κάθε ηλικία.

Στην προσχολική αγωγή και εκπαίδευση (4-6 ετών ) μέσα από το παιχνίδι  κυριαρχεί η βιωματική μάθηση, στις μικρότερες ηλικίες (6-12 ετών), κυριαρχεί η ενιαία διδασκαλία από το/τη δάσκαλο/α, η οποία πλαισιώνεται με τις απαραίτητες ειδικότητες, ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες, κυριαρχεί η διδασκαλία διακριτών γνωστικών αντικειμένων από τις αντίστοιχες ειδικότητες εκπαιδευτικών. Σε κάθε περίπτωση τοποθετεί στο κέντρο του την «Παιδαγωγική σχέση» με στόχο την ανάδειξη εκείνης της παιδαγωγικής αλληλεπίδρασης που οδηγεί τους μαθητές να συλλαμβάνουν και να ερμηνεύουν τους νόμους και τις αντιφάσεις που συγκροτούν το κοινωνικό γίγνεσθαι  αλλά και να διαμορφώνουν τις δυνατότητες για την υπέρβασή του.  

Ένα σχολείο που έχει στόχο τη βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης κόντρα στις δεξιότητες και τον κατακερματισμό της γνώσης. Ένα  σχολείο που  καλλιεργεί την ικανότητα των μαθητών να σκέπτονται, να διατυπώνουν τις απόψεις τους, να διαμορφώνουν κριτική σκέψη και συνείδηση. Υπερασπιζόμαστε ένα σχολείο μορφωτικής ισότητας που  κινείται σε εντελώς αντίθετη λογική με το ιδεολόγημα των «ίσων ευκαιριών».

Ένα σχολείο στο οποίο θα υπάρχει  δυνατότητα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, συνεργατικής διδασκαλίας και συνδιδασκαλίας, με αντισταθμιστική εκπαίδευση. Με ύπαρξη και  λειτουργία δημιουργικών δραστηριοτήτων (χορωδία, αθλητική, εικαστική, θεατρική ομάδα, εργαστήριο πληροφορικής κ.ά.) ώστε να καλύπτονται ολόπλευρα οι ανάγκες των μαθητών και όλοι οι εκπαιδευτικοί να μείνουν στο σχολείο, να αποκτούν ουσιαστική σχέση με αυτό και με τους μαθητές του.

Για να διεκδικήσουμε το σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας αναλαμβάνουμε δράση.

Συγκροτούμε πρωτοβουλίες για το δικαίωμα στην εκπαίδευση σε γειτονιές ή δήμους ξεπερνώντας την απραξία πολλών συλλόγων στην πράξη ερχόμενοι κοντά σε ένα από τα βασικά δικαιώματα της νεολαίας. Θέτοντας το θέμα της συνολικής μόρφωσης κάθε εργαζόμενου, στέκοντας κριτικά απέναντι σε μια δια βίου εκπαίδευση με άμεση σχέση με τις εκμεταλλευτικές μορφές των εργαζομένων.

Συγκρότηση κοινών επιτροπών αγώνα με την συμμετοχή όλων των μερών των εκπαιδευτικών κοινοτήτων και των βαθμίδων της εκπαίδευσης δημιουργώντας ένα ευρύτερο κέντρο αγώνα βαθιά ‘’δεμένο’’ με την κοινωνία.