Το νομοσχέδιο έκτρωμα δεν θα περάσει-θα ακυρωθεί.

 

Η κυβέρνηση της ΝΔ σαν πρώτο νομοσχέδιο για τη νέα χρονιά, προωθεί αυτό που αφορά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και έχει να κάνει με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, μέσω της παράκαμψης του άρθρου 16 και της αξιοποίησης του άρθρου 28 του ευρωπαϊκού δικαίου. Ο τίτλος του νομοσχεδίου είναι ομολογουμένως ευφάνταστος. «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Ωστόσο, η επιδίωξή της δεν είναι άλλη από ένα πανεπιστήμιο απελευθερωμένο από τις φοιτητικές και νεολαιίστικες ανάγκες και πλήρως υποταγμένο σε αυτές του κεφαλαίου και της αγοράς.

Μάλιστα, αυτή η προσπάθεια γίνεται παρά το γεγονός ότι υπάρχει στο άρθρο 16 του συντάγματος ρητή απαγόρευση ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Επιχειρείται αυτή η απαγόρευση να παρακαμφθεί με την επίκληση του Ευρωπαϊκού Δικαίου, αποδεικνύοντας έτσι ότι το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό, όταν πρόκειται για το κέρδος, κάνουν κουρέλι ακόμα και τους δικούς τους αστικούς νόμους και διατάξεις. Αποδεικνύεται επίσης ότι η περίφημες «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» και συνολικά η πολιτική της ΕΕ δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα προκάλυμμα στην υπηρεσία των ίδιων αστικών συμφερόντων. Η κυβέρνηση δεν κρατά πλέον κανένα πρόσχημα. Κάνει λόγο για «σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου στην εκπαίδευση», φανερώνοντας με τον πλέον κυνικό τρόπο την αντίληψη που έχει για την παιδεία, ως εμπορικό προϊόν και όχι ως κοινωνικό αγαθό παρεχόμενο δημόσια και δωρεάν σε όλες και όλους.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ο ανταγωνισμός θα αναβαθμίσει τα δημόσια πανεπιστήμια. Η πραγματική ζωή τους διαψεύδει πλήρως. Με την λεγόμενη «απελευθέρωση της αγοράς της εκπαίδευσης», τα δημόσια πανεπιστήμια θα αναγκαστούν να υιοθετήσουν όλα τα κριτήρια των ιδιωτικών, αφού η κρατική χρηματοδότηση θα μειωθεί στο ελάχιστο (νοθεύει τον ανταγωνισμό βλέπετε),οπότε ο δρόμος προς την επιβολή διδάκτρων είναι ορθάνοιχτος. Η εμπειρία από την Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ, όπου εδώ και δεκαετίες έχουν υιοθετηθεί αντίστοιχα μοντέλα, έχουν οδηγήσει φοιτητές και φοιτήτριες στην λήψη των λεγόμενων «φοιτητικών δανείων» τα οποία αποπληρώνουν για δεκαετίες μετά. Το μοτίβο της «απελευθέρωσης» των κοινωνικών αγαθών δεν αποτελεί βέβαια καινούργιο φαινόμενο. Αποτέλεσε εξ άλλου την κορωνίδα των μνημονιακών επιταγών- με το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας που ακολούθησε. Υγεία, ρεύμα, μεταφορές κλπ. όλοι δημόσιοι τομείς όπου υποβαθμίζονταν διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις για να έρθει ο ιδιωτικός παράγοντας σαν «από μηχανής θεός» να σώσει και να εξυγιάνει το γραφειοκρατικό και αντιπαραγωγικό δημόσιο.

Τα αποτελέσματα αυτών των ιδιωτικοποιήσεων τα είδαμε βέβαια στην πανδημία, στους λογαριασμούς του ρεύματος, στα Τέμπη… Έτσι και το δημόσιο πανεπιστήμιο υποβαθμίζεται συνεχώς την ίδια ώρα που υπάρχουν σοβαρά ελλείματα σε διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό, την ώρα που οι υποδομές είναι ανεπαρκείς και η φοιτητική μέριμνα ανύπαρκτη και έρμαιο των εργολάβων. Αντί λοιπόν να υπάρξουν μέτρα για την ποιοτική αναβάθμιση των σπουδών των παιδιών μας, οι κυβερνήσεις παίρνουν μέτρα δραματικής υποβάθμισης των προπτυχιακών ,εξωφρενικής υποχρηματοδότησης, υποβάθμισης έως εξαφάνισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων, για την περεταίρω πρόσδεση των πανεπιστημίων με την αγορά, για την καταστολή του φοιτητικού κινήματος και την καταπάτηση του ασύλου, καθώς και την όξυνση των ταξικών φραγμών. Στην πραγματικότητα θέλουν να σβήσουν κάθε αποτύπωμα της δημόσιας εκπαίδευσης που κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος.

Επιπλέον με την ίδρυση των ιδιωτικών Πανεπιστημίων υπονομεύεται και η εργασιακή προοπτική των αποφοίτων, αφού αναδιατάσσεται  ολόκληρος ο χάρτης της εκπαίδευσης με βάση τις κατευθύνσεις στον εργασιακό τομέα και τις απαιτήσεις για ένα φθηνό και ευέλικτο δυναμικό. Τσακίζεται την αξία των πτυχίων,   παρέχοντας δεξιότητες σε βάρος της σφαιρικής και ολόπλευρης μόρφωσης, καταδικάζοντας τους απόφοιτους σε ένα αέναο κυνήγι πιστοποιήσεων και επανακατάρτισης, χειροτερεύοντας έτσι την εργασιακή τους προοπτική. Τέλος, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι θα οξυνθούν ακόμα παραπάνω οι ταξικοί φραγμοί, ενώ  θα μετατρέψει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση σε ένα ακόμα μεγαλύτερο εξεταστικό τέρας. Γίνεται τώρα σαφές ότι η Τράπεζα Θεμάτων, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής που οδηγεί σε τεράστια μείωση του αριθμού των εισακτέων και σχολές χωρίς φοιτητές (ενώ αντίστοιχο μέτρο προφανώς και δεν ισχύει για τα ιδιωτικά, όπου η μόνη «ελάχιστη βάση εισαγωγής» είναι τα φράγκα της οικογένειας)έγιναν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για εξασφαλιστεί πελατεία για τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια» και για να οδηγηθούν τα παιδιά στην υποβαθμισμένη και υποταγμένη στους εργοδότες Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση. Η ίδρυση των ιδιωτικών ΑΕΙ θα εντείνει στο έπακρο την καταστροφή και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η δημόσια και δωρεάν παιδεία αποτελεί δικαίωμα προκειμένου κάθε παιδί να μπορεί να έχει πρόσβαση στη μόρφωση. Αυτό επί της ουσίας καταργείται με τις ταξικές ανισότητες, τους εξεταστικούς φραγμούς που εντείνονται και σήμερα να καθορίζουν την προοπτική ενός παιδιού από το νήπιο μέχρι το πανεπιστήμιο. Αυτή είναι άλλωστε και η πραγματική αριστεία για το κεφάλαιο: η αγοραστική μας δύναμη!

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, είναι προφανές ότι χρειάζεται να υπάρξει απάντηση από ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα. Γονείς, μαθητές
και εκπαιδευτικοί από κοινού και συντονισμένα πρέπει να δώσουμε τη μάχη τώρα, ώστε η κυβερνητική πολιτική να ηττηθεί. Το νομοσχέδιο έκτρωμα δεν θα περάσει-θα ακυρωθεί. Θα ανατραπεί μαζί με την κυβέρνηση που το φέρνει.

Η μάχη πρέπει να δοθεί συντονισμένα και αποφασιστικά από όλη την κοινωνία, καθώς αφορά το δικαίωμα της νέας γενιάς για μια δημόσια και δωρεάν παιδεία σήμερα και αξιοπρεπή εργασία με δικαιώματα αύριο. Είναι μάχη για τα παιδιά μας για τη νεολαία για την λαϊκή οικογένεια.

Στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε όλες τις κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος και καλούμε σε κοινή δράση και λαϊκό ξεσηκωμό με πρώτο σταθμό την πορεία στις 11 Γενάρη που είναι το πρώτο βήμα.

Ο μαζικός αγώνας μας θα προασπίσει την παιδεία, την υγεία, τις ζωές και τα δικαιώματά μας!

 

Μετράμε ήδη ένα μήνα που τα σχολεία είναι ανοιχτά, με τα μεγάλα και διαρκή προβλήματα της εκπαίδευσης να είναι και φέτος παρόντα. Ωστόσο τίποτα δεν φαίνεται να ταράζει τα σχέδια του υπουργείου και της κυβέρνησης. Η νέα χρονιά μας βρίσκει και πάλι αντιμέτωπους με την ίδια πολιτική που εφαρμόζεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις και που είναι υπεύθυνη γι’ αυτά τα προβλήματα.

Έπειτα από δυόμιση χρόνια πανδημίας, η περιβόητη «ατομική ευθύνη» γίνεται και στα σχολεία επίσημο δόγμα, καθώς κανένα απολύτως μέτρο δεν υπάρχει, ώστε αυτά να είναι ανοιχτά και ασφαλή για ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα.

·       Τα παιδιά μας εξακολουθούν να στοιβάζονται σε μεγάλους αριθμούς σε αίθουσες που σε μεγάλο βαθμό είναι ακατάλληλες.

·        Προσωπικό καθαριότητας δεν έχει προσληφθεί, ώστε να καθαρίζονται επαρκώς τα σχολεία.

·       Τα τεστ είναι πλέον ευθύνη των γονιών. Αν θέλουν κάνουν , αν θέλουν δεν κάνουν. Ατομική ευθύνη παντού.

      Ένα μήνα μετά το άνοιγμα και εξακολουθούν να υπάρχουν κενά, ενώ διαρκώς ακούμε για την τραγική κατάσταση που επικρατεί σε νησιά και απομακρυσμένες περιοχές, όπου εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να αρνηθούν την τοποθέτησή τους, αφού η διαμονή τους μόνο κοστίζει παραπάνω από τον πενιχρό τους μισθό.

Πραγματικά τίποτε απολύτως δεν έχει γίνει στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των δίκαιων και υπερώριμων αιτημάτων ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αντίθετα τα σχολεία έχουν αφεθεί κυριολεκτικά στην τύχη τους. Ωστόσο, δεν είναι σε όλα τα πεδία απόν το υπουργείο και η κυβέρνηση. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο, στο οποίο από πέρσι παίζει κυριολεκτικά τα ρέστα του. Και αυτό δεν είναι άλλο από την περιβόητη «αξιολόγηση».

Ουσιαστικά πίσω από αυτή την έννοια, κρύβεται το σχέδιο για την πιο αντιδραστική αναμόρφωση του σχολικού περιβάλλοντος και του ίδιου του σχολείου. Η δημιουργία ενός πλαισίου μέσα στο οποίο δεν θα χωράει καμιά παρέκκλιση από ένα προκαθορισμένο εκπαιδευτικό μοντέλο που θα είναι πλήρως υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς και των κερδών των μεγάλων συμφερόντων και των σχολαρχών. Και που φυσικά δεν θα χωράει επίσης ένα μεγάλο μέρος των παιδιών μας. Από την άλλη, πολλά σχολεία , λόγω της κατηγοριοποίησης και της υποχρηματοδότησης, θα οδηγηθούν τελικά στην συγχώνευση με γειτονικά τους και τελικά  στο κλείσιμο.

     Ήδη από την περασμένη χρονιά έχουν μπει σε εφαρμογή τα πρώτα μέτρα, παρά την πλήρη διαφωνία, γονιών ,εκπαιδευτικών και μαθητών. Η τράπεζα θεμάτων και οι εξετάσεις τύπου “PISA” -παρά την τεράστια αποχή από πλευράς της εκπαιδευτικής κοινότητας- ήταν οι τροχιοδεικτικές βολές του υπουργείου. Οι συνεχείς εξετάσεις πανελλαδικού τύπου από το δημοτικό ως το λύκειο, ακυρώνουν την ίδια τη φύση του σχολείου, αφού βάζουν συνεχώς στα παιδιά και στις οικογένειας το βραχνά της προετοιμασίας για τις επόμενες εξετάσεις με πανελλαδική τράπεζα θεμάτων. Αυτό αντικειμενικά ακόμα και το όποιο ΄΄καλύτερο΄΄ σχολείο δεν θα μπορέσει να το σηκώσει , αφού έτσι θα ακυρώνεται η ίδια η εκπαιδευτική διαδικασία που θα έπρεπε να προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες και δυνατότητες του κάθε τμήματος Αυτό σπρώχνει τα παιδιά στα φροντιστήρια , τις οικογένειες σε στρες και έξοδα. 

 Από την άλλη, το πυροτέχνημα του υπουργείου για τα λεγόμενα σχολεία «διευρυμένου ωραρίου», εξαγγέλθηκε και εφαρμόζεται χωρίς κανένα σχεδιασμό, με μοναδικό κριτήριο τη μετατροπή των σχολείων σε πάρκινγκ, αφού ούτε υποδομές υπάρχουν, αλλά ακόμα και να υπήρχαν, είναι απαράδεκτο παιδαγωγικά να παραμένει ένα παιδί τόσες πολλές ώρες έξω από το περιβάλλον του σπιτιού του. Την ίδια ώρα λείπουν δάσκαλοι και παιδαγωγοί ειδικής αγωγής για τα παιδιά που έχουν διάγνωση, καθώς οι φωστήρες του υπουργείου έχουν εφαρμόσει την απαράδεκτη μέθοδο να στέλνουν για δύο ή και για τρία παιδιά έναν ειδικό παιδαγωγό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η λεγόμενη «αυτονομία της σχολικής μονάδας», οι μέντορες και οι σχολικοί σύμβουλοι, είναι επί της ουσίας παρέμβαση στον ίδιο τον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Παρέμβαση στο τι μαθαίνουν τα παιδιά μας, πώς το μαθαίνουν, όπως επίσης και στο πώς θα δουλεύει ο εκπαιδευτικός. Επιχειρείται η πλήρης παράδοση και καθυπόταξη της λειτουργίας του σχολείου στην αγορά, ενώ μέσω της σκλήρυνσης των εξετάσεων εντείνει τους ταξικούς φραγμούς και πετάει έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία από πολύ νωρίς μεγάλο κομμάτι του μαθητικού πληθυσμού, ειδικά αυτού που προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα. Διαμορφώνεται έτσι, ένα σχολείο με πειθήνιους και υπάκουους εκπαιδευτικούς και με μαθητές που θα απαξιώνουν την εκπαιδευτική και μαθησιακή διαδικασία, προκειμένου να ανταποκριθούν στις «απαιτήσεις» των θεμάτων των εξετάσεων. Ένα περιβάλλον δηλαδή απόλυτα εχθρικό στην διαδικασία της γνώσης, της μάθησης, της συλλογικής οργάνωσης και διεκδίκησης.

Αλλά και στα σπίτια μας, εμείς και τα παιδιά μας αντιμετωπίζουμε ολοένα και δυσκολότερες καταστάσεις. Η τρομακτική ακρίβεια σε βασικά είδη καθημερινής κατανάλωσης, στο ρεύμα και το νερό, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το μέλλον, αποτελούν την πραγματικότητα για την πλειοψηφία. Η απόσυρση του δημοσίου από κάθε πλευρά της ζωής που έχει να κάνει με την καθημερινή υλική διαβίωση και η μετατροπή όλων των ζητημάτων σε «ατομική ευθύνη», είναι προπέτασμα καπνού στην προσπάθεια δημιουργίας κοινωνιών χωρίς συλλογική μνήμη και διεκδικήσεις, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και προσπάθεια να μην αποκαλυφθεί ότι στόχος κυβέρνησης – κεφαλαίου είναι τα βάρη και αυτής της κρίσης να τα πληρώσει η κοινωνική πλειοψηφία, προστατεύοντας τα κέρδη των επιχειρήσεων και της εργοδοσίας.

 Εμείς συλλογικά και με αμείωτη ένταση συνεχίζουμε σαν γονείς και εργαζόμενοι, για το στερέωμα στην κοινωνία ενός βαθιού μορφωτικού πολιτιστικού ρεύματος, μέρος ενός ευρύτερου μετώπου εργασίας – παιδείας, που θα αφηγείται τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Για μια απελευθερωτική παιδεία, που θα συγκροτεί αντίπαλο δέος στην εικονική πραγματικότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν.

Εμείς όμως, θέλουμε να ζήσουμε αλλιώς!, σε μια άλλη κοινωνία που θα έχει παρόν για μας και μέλλον για τα παιδιά μας και είναι καθήκον όλων μας να αγωνιστούμε γι’ αυτό! Όσο το αγαθό της εκπαίδευσης δεν εξασφαλίζεται δημόσια, δωρεάν, καθολικά για όλα τα παιδιά, εμείς οι γονείς θα είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων για τη μόρφωση που δικαιούνται τα παιδιά μας.

Δε θέλουμε άλλη μια χαμένη σχολική χρονιά. 

Ο μόνος δρόμος είναι να ενωθούμε και να αγωνιστούμε διεκδικώντας:  

·      Όχι άλλο στοίβαγμα των παιδιών μας στις αίθουσες. Μέγιστος αριθμός τα 15 παιδιά ανά τμήμα  

·    Να προσληφθεί όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό με μόνιμη σχέση εργασίας. Να μπει επιτέλους τέρμα στο όνειδος των αναπληρωτών.

·    Άμεση κατάργηση όλων των εξετάσεων πανελλαδικού τύπου από την ΣΤ Δημοτικού ως τη Β Λυκείου

·    Μαζικά και επαναλαμβανόμενα, δωρεάν τεστ σε μαθητές – εκπαιδευτικούς – σχολικό προσωπικό, ώστε να εξασφαλιστεί η απαιτούμενη ιχνηλάτηση. Να συνταγογραφείται το test covid-19 και να είναι δωρεάν για όλους 

·   Να ανοίξουν τις ήδη υπάρχουσες κλειστές αίθουσες στα σχολεία, να δημιουργηθούν νέες. Θέλουμε σχολικά κτίρια που να καλύπτουν τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες 

·   Να προσληφθεί το απαιτούμενο προσωπικό καθαριότητας με μόνιμη σχέση εργασίας, σε επαρκή αριθμό ώστε να τηρούνται τα υγειονομικά πρωτόκολλα στα σχολεία και να εξασφαλίζεται η καθαριότητα σε πλήρες ωράριο. Όχι στον εξαναγκασμό από τις δημοτικές αρχές της κάλυψης περισσότερων σχολείων από τον ίδιο υπάλληλο. Μονιμοποίηση των συμβασιούχων. 

·   Να χορηγούνται δωρεάν όλα τα Μέσα Ατομικής Προστασίας στα σχολεία 

·    Άμεση έναρξη της Ενισχυτικής Διδασκαλίας στα Γυμνάσια και της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης στα Λύκεια, με τις αναγκαίες προσλήψεις εκπαιδευτικών. 

·    Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ουσιαστική λειτουργία με όλο το αναγκαίο προσωπικό στα Ειδικά Σχολεία. 

·    Να παρθούν μέτρα για την αποσυμφόρηση των σχολικών λεωφορείων. 

·    Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εκπαίδευση των παιδιών που διαμένουν σε δομές προσφύγων. 

·    Γενναία αύξηση των δαπανών για την Παιδεία και όλων των υποστηρικτικών δομών της. 

·    Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο, υποχρεωτικό σχολείο για όλα τα παιδιά με δίχρονη προσχολική αγωγή 

 

Όλα τα παραπάνω είναι τα ελάχιστα που πρέπει να γίνουν, ώστε να εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής και ασφαλής παρουσία των μαθητών και των εκπαιδευτικών στα σχολεία. Και είναι βέβαιο ότι μπορούν να γίνουν, αν η κυβέρνηση σταματήσει να προκρίνει διορισμούς αστυνομικών και μισθοφόρων στο στρατό, επιδοτήσεις εκατομμυρίων σε εξοπλιστικές δαπάνες, σε εφοπλιστές και επιχειρηματίες, σε τηλεοπτικά κανάλια, εταιρείες διοδίων, κλινικάρχες και διαγνωστικά κέντρα, μεγάλους περιπάτους. 

 

Ο μαζικός αγώνας μας θα προασπίσει την παιδεία την υγεία, τις ζωές και τα δικαιώματά μας! 

 

Αντί να διευρύνουν το ωράριο του δημοτικού να μειωθεί ο χρόνος εργασίας των γονιών

 

Η πρόσφατη εξαγγελία του πρωθυπουργού σε συνέδριο για το δημογραφικό πρόβλημα, περί επέκτασης του ωραρίου των νηπιαγωγείων και των δημοτικών ακόμη και μέχρι τις 18:00, αποτελεί ομολογία αποτυχίας. Η λεγόμενη επέκταση κρύβεται πίσω από ωραία λόγια περί άμβλυνσης των ανισοτήτων κλπ, αλλά ουσιαστικά επιχειρεί να καλύψει την πλήρη υποταγή της λειτουργίας των σχολείων στις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων.

Αυτοί που μιλάνε και αποφασίζουν για τα παιδιά μας, δεν μπήκαν καν στον κόπο να συζητήσουν με την εκπαιδευτική κοινότητα. Με πρόσχημα την κάλυψη των αναγκών των γονιών αποφασίζουν ουσιαστικά την ιδρυματοποίηση των παιδιών μας.

Γιατί τι άλλο είναι η δεκάωρη και δωδεκάωρη παραμονή ενός παιδιού στους τέσσερις τοίχους του σχολείου; Ποια παιδαγωγική αντίληψη μπορεί να καταλήγει ότι τα παιδιά στην πιο τρυφερή τους ηλικία θα βλέπουν τους γονείς τους, αλλά και τους άλλους συγγενείς, φίλους, γνωστούς, το πολύ για δύο ώρες καθημερινά πριν κοιμηθούν; Ποιος φωστήρας τους υπουργείου και της κυβέρνησης σκέφτηκε ότι αυτό που χρειάζονται τα παιδιά είναι δύο με τρεις ώρες επιπλέον παραμονή σε κτήρια τα οποία στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν καλύπτουν βασικές προϋποθέσεις;

Γνωρίζοντας την μόνιμη επιδίωξη της κυβέρνησης για εμπλοκή των ιδιωτικών «παρόχων εκπαιδευτικών προγραμμάτων» στα σχολεία, είναι πολύ πιθανό να εμπλέξουν στην επέκταση του ολοήμερου τα ΚΔΑΠ (κέντρα δημιουργικής απασχόλησης) ή και κάθε άλλο φορέα που θα διοργανώνει, με το αζημίωτο, απογευματινές δραστηριότητες. Και εκεί, όπως ήδη συμβαίνει, θα απασχολούνται εργαζόμενοι - συμβασιούχοι γαλέρας, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και περιπλανώμενοι από το ένα σχολείο στο άλλο.

Δεν είναι όμως ανόητοι ή αφελείς για να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει· το αντίθετο. Είναι αδίστακτοι υπηρέτες του κεφαλαίου και των αφεντικών. Σχεδιάζουν το σχολείο, όχι με τις ανάγκες των παιδιών μας, αλλά με τις ανάγκες της εργοδοσίας.

Πίσω από το υποκριτικό ενδιαφέρον για τους γονείς, κρύβεται η σαφής παραδοχή ότι στον εργασιακό τομέα επικρατεί ζούγκλα και ότι το οκτάωρο είναι ιστορία του παρελθόντος. Ότι οι γονείς τρέχουμε αλαφιασμένοι από το πρωί έως το βράδυ προκειμένου να τα φέρουμε βόλτα. Η εξαγγελία λοιπόν της επέκτασης του ωραρίου, αυτό ακριβώς εξυπηρετεί. Απεριόριστες ώρες εργασίας για εμάς και ελάχιστη επαφή με τα παιδιά μας.

Η λύση κατά τη γνώμη μας είναι σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Το δημογραφικό και η υπογεννητικότητα δεν λύνονται με παραπάνω ώρες παρκαρίσματος των παιδιών.

·         Άδεια με πλήρεις αποδοχές για τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού. Αυτό πράγματι θα διευκόλυνε τις οικογένειες, αλλά και θα είχε θετικό αντίκτυπο στην ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση των παιδιών. Επιπλέον γονικές άδειες για να μπορούμε να βρισκόμαστε δίπλα στα παιδιά μας όποτε χρειάζεται.

·         Μείωση του χρόνου εργασίας, αύξηση των μισθών και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, ώστε οι εργαζόμενοι γονείς να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς από την εργασία τους, με χρόνο για τα παιδιά τους.

·         Εξασφάλιση πρόσβασης σε αξιοπρεπείς κατοικίες. Πλέγμα προστασίας για παιδιά και οικογένειες που να εγγυάται, παιδεία, υγεία, κάλυψη αναγκών σε όσους έχουν ανάγκη.

Αυτά είναι κάποια μέτρα που σαφώς θα βοηθούσαν τις οικογένειες.

Παράλληλα με τα παραπάνω, διορισμούς εκπαιδευτικών και κάλυψη όλων των κενών άμεσα. Προσλήψεις προσωπικού καθαριότητας και βοηθητικού προσωπικού, ώστε να μην είναι ο δάσκαλος/η δασκάλα ταυτόχρονα τραπεζοκόμος και φύλακας. Γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία για να υπάρξουν και οι απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές που απαιτούνται και να μην τρώνε τα παιδιά μας στο ίδιο θρανίο που κάνουν μάθημα. Να μην κρυώνουν τον χειμώνα, να αθλούνται σε αίθουσες κατάλληλες και να έχουν όλες τις απαραίτητες ειδικότητες από την αρχή της χρονιάς.

Τα σχολεία πρέπει να είναι εκεί για τα παιδιά μας, ανοιχτά πρωί - απόγευμα και με όλη την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή, τις εγκαταστάσεις - γήπεδα για το ελεύθερο παιχνίδι του απογεύματος και του Σαββατοκύριακου, με τη χαλαρή παρέα των φίλων και των γονιών.

 Δεν θα αποδεχτούμε να μάθουν τα παιδιά μας σε εξοντωτικά ωράρια «ήλιο με ήλιο», ώστε να προετοιμάζονται από νωρίς για μια αγορά εργασίας που δεν θα έχει κανένα όριο.

 

ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ PISA κόντρα στη δικαστική τρομοκρατία και την καταστολή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ

 

Η Υπουργός Παιδείας για άλλη μια φορά καταφεύγει στα δικαστήρια για να βγάλει παράνομη την απεργία και τις στάσεις εργασίας που έχουν εξαγγείλει ΟΛΜΕ-ΔΟΕ-ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ για τις Ελληνικές εξετάσεις «τύπου PISA» την Τετάρτη 18 / 5. 

Η αγωγή που έστειλε η Κεραμέως στο δικαστήριο μεταξύ άλλων αναφέρει: «αντικείμενο της παρούσης δίκης είναι αν θα εφαρμοστεί νόμος που ψήφισε το ελλ. Κοινοβούλιο (και ειδικότερα το άρθρο 104 του ν. 4823/21…. Η επίμαχη κινητοποίηση (εννοώντας την 3ωρη στάση εργασίας των ΔΟΕ-ΟΛΜΕ) στοχεύει ομολογημένα να εμποδίσει την εφαρμογή του νόμου, ήτοι να ματαιώσει τις εξετάσεις»… που αποτελούν μετρήσιμα αποτελέσματα για το εκπαιδευτικό έργο και τους εκπαιδευτικούς. 

Η κυβέρνηση επιδίδεται σε πρακτικές των χρόνων της επταετίας. Με την νέα απαγόρευση του δικαιώματος της απεργίας των εκπαιδευτικών, απαιτεί από αυτούς και την κοινωνία να σιωπήσουμε μπροστά στην απόφασή της να διαλύσει ό,τι έχει απομείνει από το δωρεάν δημόσιο σχολείο, μπροστά στην απόφασή της να εντείνει τους ταξικούς φραγμούς, τους αποκλεισμούς με τα εξεταστικά φίλτρα της PISA, της τράπεζας θεμάτων, της ΕΒΕ, της πρόσφατης μείωσης των εισακτέων κατά 10.000. 

Η απόφασή της να ξαναστείλει τους εκπαιδευτικούς στα δικαστήρια, ενεργοποιώντας τον αντεργατικό – αντισυνδικαλιστικό ν. Χατζηδάκη, δείχνει ότι η καταστολή, ο φόβος, ο περιορισμός των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών θα βρίσκονται από δω και στο εξής συνεχώς στην ημερήσια διάταξη επιχειρώντας να διαμορφώσουν μια νέα ζοφερή πραγματικότητα. Θέλουν να καταστείλουν κάθε απεργία κι αγώνα που αμφισβητεί την πολιτική εκείνη που υπαγορεύεται από τα αντιδραστικά νεοφιλελεύθερα σχέδια ΕΕ – ΟΟΣΑ. 

ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ! 

Οι εξετάσεις PISA σε 300 δημοτικά και 300 Γυμνάσια αποτελούν την αφετηρία μιας επιχείρησης καθολικής εφαρμογής του μορφωτικού αποκλεισμού στην εκπαίδευση. 

Θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα όλων των μαθητών/τριών μας στην ολόπλευρη μόρφωση, το σχολείο της κριτικής σκέψης, ενάντια στην εξόντωση των μαθητών μας, ενάντια στους ταξικούς φραγμούς και την κατηγοριοποίηση των σχολείων, ενάντια στην μείωση των δαπανών και την αντικατάστασή τους με χορηγίες. 

Ως Δίκτυο Ανυπότακτων Γονιών καλούμε τις Ενώσεις και τους Συλλόγους Γονέων να συμβάλλουν σε αυτή την μάχη: 

• Στις 18 / 5 οι Ενώσεις και οι Σύλλογοι Γονέων να σταθούμε στο πλευρό των εκπαιδευτικών, μπλοκάροντας τις «εθνικές διαγνωστικές εξετάσεις» και να αρνηθούμε τη συμμετοχή των παιδιών μας σε αυτές, ακυρώνοντας στην πράξη τις χουντικές πρακτικές της κυβέρνησης. 

• Οι Ενώσεις και οι Σύλλογοι Γονέων να διενεργήσουν άμεσα ανοιχτές συζητήσεις για το «νέο σχολείο» και τις «εθνικές διαγνωστικές εξετάσεις». 

• Καλούμε τα μαζικά όργανα των εκπαιδευτικών να προχωρήσουν σε προκήρυξη 24ωρης Απεργίας την Τετάρτη 18 Μαΐου, καθώς και σε συγκεντρώσεις έξω από τα σχολεία που θα επιδιωχθεί να διενεργηθούν οι εξετάσεις, μαζί με τους γονείς. 

• Καλούμε όλα τα σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να αντιδράσουν και να συντονιστούν ενάντια στον αντιδημοκρατικό κατήφορο της κυβέρνησης. Αυτή η απόφαση της κυβέρνησης μας αφορά όλους. 

Η εκπαίδευση και η μόρφωση των παιδιών μας είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας και των εργαζομένων!

Να μην επιτρέψουμε τον διωγμό των παιδιών από την δημόσια δωρεάν 12χρονη εκπαίδευση

 ➞   Να καταργηθεί η Τράπεζα Θεμάτων, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, να ακυρωθούν οι εξετάσεις «τύπου PISA» 

Αύξηση των εισακτέων στα Πανεπιστήμια 

Ειδικά σε μια περίοδο που η ακρίβεια έχει φτάσει στα ύψη, που η φτώχεια εκτοξεύεται, οι περισσότεροι από εμάς δεν θα μπορέσουμε να αντέξουμε τα οικονομικά αυτά βάρη και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορούν τα παιδιά μας, καν να τελειώσουνε το Λύκειο. Φυσικά για όποιον δεν τα καταφέρει, υπάρχει η λύση… Θα οδηγείται στην τεχνική εκπαίδευση, προκειμένου να μετατραπεί σε φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, έρμαιο στα συμφέροντα των εργοδοτών και του κράτους. 

Όσο η φετινή σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές/τριες υφίστανται «στο πετσί τους» τις επιπτώσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης: 

• Στα σχολεία οι καθηγητές βρίσκονται σε πανικό, καθώς «τρέχουν» για να ολοκληρώσουν την ύλη. Η δια ζώσης λειτουργία των σχολείων ανέδειξε τα τεράστια μαθησιακά κενά των μαθητών από την «τηλεκπαίδευση», τα οποία προφανώς κι έπρεπε να καλυφθούν. Η εκπαιδευτική διαδικασία δεν επανήλθε ποτέ στο - ήδη προβληματικό - επίπεδο που βρισκόταν πριν την πανδημία: οι μαθητές εμφάνισαν έντονες δυσκολίες επαναπροσαρμογής στο σχολικό περιβάλλον και οι εντάσεις μέσα στα σχολεία ήταν μεγάλες. Θα έπρεπε να είχε γίνει εξ’ αρχής αναπροσαρμογή – μείωση της ύλης όλων των τάξεων. 

• Και αυτό το ήδη επιβαρυμένο κλίμα, αποφάσισε η κυβέρνηση να το «ισοπεδώσει» με την Τράπεζα Θεμάτων στην Α και Β Λυκείου (ΓΕΛ και ΕΠΑΛ). Σε μια σειρά βασικά μαθήματα, τα 2 από τα 4 θέματα των τελικών εξετάσεων του Μαΐου θα επιλεγούν με κλήρωση από την Τράπεζα Θεμάτων. Πρόκειται για θέματα επιλεγμένα από καθηγητές εκτός του σχολείου, που δεν λαμβάνουν υπόψη τις δυσκολίες που προαναφέρθηκαν, ούτε, προφανώς, τις ιδιαιτερότητες κάθε τάξης, που μόνο ο καθηγητής της τάξης τις γνωρίζει. Η προηγούμενη εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων το 2014 οδήγησε σε μεγάλη σχολική αποτυχία, καθώς το 20% των μαθητών έδωσε επαναληπτικές εξετάσεις τον Σεπτέμβριο. 

Για μας είναι σαφές ότι επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να επαναληφθεί η αποτυχία των μαθητών/τριών, ώστε οι γονείς των πιο αδύναμων μαθητών/τριών Γυμνασίου να στείλουν τα παιδιά τους στις νεοϊδρυθείσες Επαγγελματικές Σχολές Κατάρτισης. Τα παιδιά αυτά θα βγουν στην αγορά εργασίας χωρίς καν απολυτήριο Λυκείου, παρά με μια χαμηλού επιπέδου τεχνική κατάρτιση και θα πρέπει να επανακαταρτίζονται σε όλη τους τη ζωή σε Κολλέγια και ΙΕΚ, προσπαθώντας να βελτιώσουν κάπως την θέση τους στην αγορά εργασίας. 

• Για να αποθαρρυνθούν, όμως, οι μαθητές, από την φοίτηση στα Λύκεια, πρέπει, εκτός από τα παραπάνω εμπόδια, να στερηθούν την δυνατότητα των πανεπιστημιακών σπουδών. Όλοι θυμόμαστε την οργή των περσινών τελειόφοιτων μαθητών όταν, εξ’ αιτίας της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, έμεναν έξω από τα ΑΕΙ, ακόμα και μαθητές με καλές επιδόσεις. Ταυτόχρονα, είδαμε πανεπιστημιακά τμήματα να μην έχουν εισακτέους και να οδεύουν για κλείσιμο. Η μόνη διέξοδος για αυτά τα παιδιά είναι, αναπόφευκτα, τα ακριβοπληρωμένα Κολλέγια και τα ΙΕΚ. 

Η αξιολόγηση θα κατηγοριοποιήσει τα σχολεία 

Το σχέδιο περιλαμβάνει, επίσης, και την διαλογή σε «καλά» και «κακά» σχολεία. Φέτος η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει, παρά την άρνηση των εκπαιδευτικών, την «αξιολόγηση σχολικής μονάδας». Σύμφωνα με αυτήν, θα βγει στο τέλος της χρονιάς ένα «πόρισμα» για την «ποιότητα» του σχολείου, με μετρήσιμους και, άρα, συγκρίσιμους δείκτες. Και αν ένα σχολείο «δεν τα καταφέρνει καλά», θα φταίνε οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές και όχι η υποχρηματοδότηση, οι εκατοντάδες χαμένες ώρες λόγω κενών σε προσωπικό, τα προαναφερόμενα μαθησιακά κενά λόγω τηλεκπαίδευσης, τα 27άρια τμήματα, η οικονομική δυσχέρεια των οικογενειών κλπ. 

Τα σχολεία που θα αξιολογηθούν με καλό βαθμό θα γίνουν περιζήτητα όταν, σε επόμενη φάση, οι γονείς θα επιλέγουν το σχολείο που θα φοιτήσουν τα παιδιά τους. Η παγίδα, όμως, που πολλές φορές προσπερνάμε, είναι ότι τελικά το σχολείο είναι αυτό που θα επιλέγει τους μαθητές του και όχι το ανάποδο! Και, προφανώς, το «καλό» σχολείο θα επιλέξει τους «καλούς» μαθητές. 

• Η ίδια λογική κρύβεται πίσω από την ίδρυση ολοένα και περισσότερων Πρότυπων Σχολείων. Τα «σχολεία της αριστείας» θα επιλέγουν με εξετάσεις τους καλύτερους μαθητές των υπόλοιπων σχολείων και θα προσφέρουν σε αυτούς ανώτερο επίπεδο σπουδών. Το αποτέλεσμα, όμως, θα είναι ότι τα υπόλοιπα σχολεία θα στερηθούν αυτούς τους μαθητές, με αποτέλεσμα το μαθησιακό τους επίπεδο να πέσει ακόμα περισσότερο. 

Μαθητές ΣΤ’ δημοτικού και Γ’ Γυμνασίου θα δίνουν πανελλήνιες; 

Κι όμως! Από φέτος σε ορισμένα και του χρόνου σε όλα τα σχολεία, οι μαθητές της ΣΤ’ δημοτικού και της Γ’ Γυμνασίου θα δώσουν πανελλήνιες εξετάσεις στην Γλώσσα και στα Μαθηματικά! 

Αν και τα αποτελέσματα των εξετάσεων είναι ανώνυμα, οι επιδόσεις των μαθητών θα χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση του σχολείου. Η διεθνής εμπειρία, μια και αυτού του τύπου οι εξετάσεις (τύπου «PISA») διενεργούνται δεκαετίες στο εξωτερικό, δείχνει ότι οι εκπαιδευτικοί καταλήγουν να εστιάζουν μόνο στα υπό εξέταση μαθήματα και στην καλή προετοιμασία των μαθητών για αυτές τις εξετάσεις, μια και από τις επιδόσεις των μαθητών κρίνεται η κατάταξη του σχολείου, αλλά και η ατομική τους αξιολόγηση. 

Αλήθεια, έχει κανείς αναλογιστεί πόσο σημαντικό και βαρύ είναι αυτό για κάθε οικογένεια και κυρίως για κάθε ΠΑΙΔΙ – όταν από τις επιδόσεις του κρίνεται η βαθμολογία και το μέλλον όλου του σχολείου του, των συμμαθητών του και τελικά όλης της γειτονιάς; 

Οι τελικές εξετάσεις είναι ανώνυμες, στο μικρόκοσμο όμως του σχολείου και της γειτονιάς, είναι ήδη γνωστό ποιοι είναι οι δυνατοί και οι αδύναμοι μαθητές. Ποιες θα είναι ακριβώς οι σχέσεις σε επίπεδο γειτονιάς ανάμεσα σε γονείς με παιδιά που έχουν «καλύτερους» ή «χειρότερους» βαθμούς; Τι θα γίνει όταν αρχίσουν να απαιτούν την εκδίωξη από το σχολείο των «κακών»; Γιατί ας μη κρυβόμαστε, είτε αυτό θα συμβεί ή όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα θα στραφούν σε ιδιωτικά που δέχονται μόνο «άριστους». 

Ποια είναι ακριβώς η δικαιοσύνη στο να εξετάζονται με ενιαίο τρόπο παιδιά με προβλήματα οικονομικά, προβλήματα επιβίωσης, μαθησιακά, υγείας, συγκέντρωσης; 

 ⟰  Το σχολείο, όμως, δεν είναι μόνο Γλώσσα και Μαθηματικά! Ο σκοπός του δεν είναι να προετοιμάζει «άλογα κούρσας», που θα πιάνουν καλές επιδόσεις στις εξετάσεις, αλλά ανθρώπους που θα αγαπάνε την γνώση και θα εκτιμάνε εξίσου όλο τον γνωστικό πλούτο που προσφέρει ένα σχολείο! Επίσης, ούτε οι μαθητές, αλλά ούτε και οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να φορτώνονται με το επιπλέον άγχος που σίγουρα θα προκαλέσουν οι νέες πανελλήνιες εξετάσεις και μάλιστα σε τόσο μικρή ηλικία! 

Ακόμα κι αν δεν αποκαλυφθεί ποτέ ο βαθμός μιας εξέτασης σε κάθε μαθητή/τρια, όλοι/ες αντιλαμβάνονται αν πήγαν καλά στις εξετάσεις ή όχι. Βαθύτερος στόχος όλων των αλλαγών που περιγράφηκαν είναι η εμπέδωση από τους/τις μαθητές/τριες από πολύ νωρίς ότι «δεν κάνουν για τα γράμματα». Και αυτό ακριβώς, τον διωγμό των μαθητών από την εκπαιδευτική διαδικασία – και μάλιστα με την θέλησή τους -, είναι που θέλουμε να σταματήσουμε! 

• Θέλουμε ένα σχολείο που να μορφώνει όλους τους μαθητές και να μην τους εξοντώνει! 

• Οι Ενώσεις γονέων να διενεργήσουν άμεσα ανοιχτές συζητήσεις για το «νέο σχολείο» και τις «εθνικές διαγνωστικές εξετάσεις»! 

• Στις 18 / 5 οι γονείς πρέπει να μπλοκάρουμε τις «Εθνικές Διαγνωστικές Εξετάσεις»! Να αρνηθούμε την συμμετοχή των παιδιών μας σε αυτές! 
  
  
  

«Αγαπητοί γονείς, τι είπε και τι δεν σας είπε η Κεραμέως για την τηλεκπαίδευση»από τον ΣΕΠΕ Αριστοτέλη Αθήνας

 

Αγαπητοί γονείς, 

Θα θέλαμε, για μια ακόμη φορά, να επικοινωνήσουμε μαζί σας για να σας πούμε αυτά που δεν λέγονται στα μεγάλα κανάλια και στα «επίσημα» sites, για εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που τεχνηέντως αποκρύπτονται για να μη χαλάσουν την καλοστημένη εικονική πραγματικότητα που επιχειρεί να στήσει το Υπουργείο Παιδείας. Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, εδώ και δύο χρόνια και με αφορμή την πανδημία, το Υπουργείο επιχειρεί να εισάγει στο εκπαιδευτικό σύστημα την αμφιλεγόμενη μορφή της τηλε-«εκπαίδευσης», να μας πείσει ότι μπορεί να υπάρξει εκπαίδευση μέσω αυτής κι ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα διαθέτει τη δυνατότητα αυτή.  

Εδώ θα χρειαστεί να επαναλάβουμε ότι ακόμη και η τεχνικά αρτιότερη μορφή τηλε-«εκπαίδευσης» όχι μόνο δεν αποτελεί επιλογή για τα παιδιά καμίας ηλικίας, και ιδιαιτέρως για τα παιδιά μας που φοιτούν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά είναι αντιθέτως επικίνδυνη. Τη θέση αυτή διατυπώσαμε από την πρώτη απόπειρα εφαρμογής της και σε αυτήν συνεπικουρούν όλοι οι μελέτες των διεθνών οργανισμών - αλλά και η κοινή μας εμπειρία την περσινή χρονιά - που διαρκώς επισημαίνουν εμφατικά τις πολύπλευρες επιπτώσεις που είχε η εφαρμογή της στα παιδιά και στους εφήβους.

Το Υπουργείο παρακάμπτοντας κάθε επιστημονική επισήμανση, κάθε υπόδειξη των ειδικών της παιδαγωγικής επιστήμης, επέμενε και επιμένει στην επιβολή αυτής της μορφής «εκπαίδευσης».  Αλλά, ας αφήσουμε λίγο, για λόγους οικονομίας, στην άκρη την παιδαγωγική ακαταλληλότητα της τηλε-«εκπαίδευσης» για να εξετάσουμε αν είναι, τουλάχιστον, υπαρκτή αυτή η «δυνατότητα» στα σχολεία μας, όπως υποστηρίζει το Υπουργείο Παιδείας;

Για αυτό ας κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά την πραγματικότητα και ας εστιάσουμε σε αυτά που είπε και αυτά που δεν είπε η Υπουργός: 

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πραγματοποίησε ένα ψηφιακό άλμα την τελευταία διετία. Πακτωλός χρημάτων για εξοπλισμό έχει δοθεί στα σχολεία. 

ΨΕΜΑΤΑ! Ούτε ο αναγκαίος για όλους εξοπλισμός υπάρχει, ούτε γρήγορο internet σε όλες τις αίθουσες. Καμία επιχορήγηση δεν δόθηκε για την αναβάθμιση του απαρχαιωμένου και ελλιπέστατου εξοπλισμού των σχολείων, εξοπλισμού που είναι απαραίτητος έξω και πέρα από την τηλε-«εκπαίδευση». 

Δόθηκαν σε μαθητές και εκπαιδευτικούς τα απαραίτητα εργαλεία για την τηλε-«εκπαίδευση».  

Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς αγόρασαν μόνοι τους τον όποιο εξοπλισμό για να στηρίξουν την προσπάθεια όχι του Υπουργείου αλλά των παιδιών. Τα 200 ευρώ voucher που δόθηκαν σε κάποιους μαθητές και η ανακοίνωση ότι θα δοθούν 200 ευρώ στους εκπαιδευτικούς δεν καλύπτουν, σε καμία περίπτωση, τις ανάγκες για εξοπλισμό. Εκτός και αν ως εξοπλισμό εννοούν ένα κινητό τηλέφωνο για να σας καλούμε να ανταλλάσσουμε τα νέα μας, όμως με ένα τηλέφωνο ούτε εκπαιδευτικός, ούτε μαθητής είναι δυνατόν να κάνουν μάθημα! 

Η Πολιτεία νομοθέτησε την τηλε-«εκπαίδευση» ως ισότιμη μορφή εκπαίδευσης. 

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα! Η τηλε-«εκπαίδευση» δια νόμου ορίσθηκε ως ισότιμη με τη δια ζώσης εκπαίδευση αλλά δεν είναι. Το Υπουργείο τη χρησιμοποιεί για να προφασίζεται ότι τυπικά διδάσκεται η ύλη, παραβλέποντας το γεγονός ότι δεν αφομοιώνεται, αφού η παρακολούθηση του όποιου μαθήματος μέσω κινητού ΔΕΝ είναι εκπαίδευση. Να θυμίσουμε ότι πολλοί δε μαθητές δεν είχαν καν ούτε αυτή την ελάχιστη δυνατότητα σύνδεσης αλλά το Υπουργείο τους θεωρεί ως αμελητέες παράπλευρες απώλειες. Στην «ισότιμη αυτή μορφή εκπαίδευσης» δεν έχουν όλοι ισότιμη πρόσβαση!!! 

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα απέκτησε δωρεάν σύστημα τηλε-«εκπαίδευσης» 

Το Υπουργείο Παιδείας υπέγραψε μια αμφιλεγόμενης νομιμότητας σύμβαση με την εταιρεία Cisco, η οποία δίνει πρόσβαση σε εκπαιδευτικούς και μαθητές σε μια πλατφόρμα επικοινωνίας! Τονίζουμε πλατφόρμα επικοινωνίας, meetings, όχι εκπαίδευσης. Η σύμβαση αυτή προέβλεπε υψηλό χρηματικό αντίτιμο (2 εκ.) και καθόλου δωρεάν δεν ήταν. Η εταιρεία Cisco με αδιαφανείς διαδικασίες πληρώθηκε αδρά από το ελληνικό Κράτος για την παροχή του προϊόντος της. Η σύμβαση αυτή ελέγχθηκε, μετά από αίτημα των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, ως προς τους όρους της από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων και βρέθηκε ελλιπέστατη. Το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει ακόμη συμμορφωθεί στις συστάσεις της Αρχής και εξακολουθεί να θέτει τα προσωπικά δεδομένα όλων μας σε κίνδυνο ή/και εμπορική εκμετάλλευση, χωρίς τη συναίνεση μας. 

Το ψηφιακό σχολείο είναι πραγματικότητα. 

Ψέμα! Στα αποθετήρια του Υπουργείου βρίσκει κανείς τα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή, το παλαιό Φωτόδεντρο και υλικό που έχουν σχεδιάσει και αναρτήσει οι εκπαιδευτικοί. Είναι όμως αυτό το κατάλληλο υλικό για τηλε-«εκπαίδευση»; Όχι φυσικά, για να είναι δυνατή η πραγματοποίηση ενός «μαθήματος» από απόσταση, απαιτείται η ανάπτυξη ενός ειδικά διαμορφωμένου διδακτικού υλικού, σε ένα ειδικά διαμορφωμένο περιβάλλον. Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει! Ακόμη και αν υπήρχε αυτό θα απαιτούσε την εκπαίδευση των μαθητών στη χρήση του καθώς οι δεξιότητες που απαιτούνται για την πλοήγηση και «μάθηση» σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι εντελώς διαφορετικές από τον μορφωτικό προσανατολισμό του σχολείου. Οι δεξιότητες αυτές σε κάθε περίπτωση δεν είναι συμβατές με την ηλικία και είναι αδύνατον να εκτελεσθούν με αυτονομία από τα παιδιά. Τα δε μαθησιακά αποτελέσματα της τηλε-«εκπαίδευσης», ακόμα και της τεχνολογικά άρτιας, είναι φτωχά ως και αμφίβολα και ο χρόνος που πρέπει να αφιερωθεί για την εξοικείωση με αυτή μάλλον χαμένος. 

Η τηλε-«εκπαίδευση» μπορεί να αρχίσει οποιαδήποτε στιγμή, με το πάτημα ενός κουμπιού ή την εξαγγελία μιας Υπουργού. 

Ψέμα! Το μόνο που μπορεί να γίνει την επόμενη στιγμή είναι να σας σταλεί ένα πρόγραμμα και τα links των εκπαιδευτικών. Αν το σχολείο παραμένει ανοιχτό για τους εκπαιδευτικούς, κάτι που δεν συνέβη στη διάρκεια του τελευταίου χιονιά, είναι πιθανό να συνδεθείτε μαζί τους.

Τονίζουμε πιθανό διότι: 

•    Στα σχολεία δεν υπάρχει επαρκής αριθμός υπολογιστών για όλους τους εκπαιδευτικούς 
•    Η σύνδεση στο διαδίκτυο μπορεί να υποστηρίξει 2 ή 3 ταυτόχρονες συνδέσεις 
•    Όσοι καταφέρουν να εργαστούν είναι υποχρεωμένοι να εργαστούν στον ίδιο χώρο, αφού δεν υπάρχει σύνδεση στις τάξεις 

Επιπλέον, είναι πρακτικά αδύνατον να έχουμε έτοιμο υλικό για τα μαθήματα της επομένης ανά πάσα στιγμή. Έστω και αυτό το ψευτομάθημα που είναι δυνατό να γίνει από το webex απαιτεί έναν χρόνο προετοιμασίας. Αναρωτιέται ευλόγως κανείς πώς είναι δυνατόν η τηλε-«εκπαίδευση» να  αρχίζει οποιαδήποτε στιγμή και κυρίως για οποιονδήποτε λόγο; 

Οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τηλε-«εκπαίδευση». 

Παρότι διαφωνούμε, είμαστε υποχρεωμένοι. Υποχρεωμένοι όμως να κάνουμε τηλε-«εκπαίδευση» από τον χώρο εργασίας μας μόνο και με εξοπλισμό που ο εργοδότης θα μας παρέχει. Δεν είμαστε ούτε υποχρεωμένοι ούτε και μπορούμε να μετατρέπουμε τα σπίτια μας σε σχολεία. 

Γονείς και εκπαιδευτικοί μπορούν να αναζητήσουν και να λάβουν τεχνική υποστήριξη για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν με την τηλε-«εκπαίδευση». 

Ασχολίαστο!!!  

Εκατομμύρια επιτυχείς ώρες τηλε-«εκπαίδευση»ς πραγματοποιήθηκαν. 

ΨΕΜΑΤΑ! Προβληματικές τηλεσυνδέσεις και μια «ασήμαντη» απώλεια: το 30% των μαθητών μας που δεν είχαν πρόσβαση σε αυτή. Αλλά ποιος νοιάζεται; Τι σημασία έχει αν μια μέθοδος επιτείνει την κοινωνική ανισότητα; Άλλωστε από τα υψηλότερα κυβερνητικά χείλη ακούσαμε ότι η ανισότητα είναι φυσική, οπότε σε αυτή μπορεί αβίαστα να προστεθεί και η μορφωτική ανισότητα…..It’s not a big deal! 

Αγαπητοί γονείς, 

Αυτό είναι το πλαίσιο της τηλε-«εκπαίδευσης» σήμερα. Ανύπαρκτο! Και σε αυτή την ανυπαρξία το μόνο που επιχειρούν τα κανάλια και η Υπουργός είναι να φορτώσουν κάθε δυσλειτουργία, κάθε αδυναμία της κατάστασης στις πλάτες του εκπαιδευτικού, αφήνοντας στο απυρόβλητο το Κράτος που δεν έχει φροντίσει για τίποτα. Τα πάντα στην εκπαίδευση συνιστούν ατομική ευθύνη του εκπαιδευτικού. Άλλωστε αυτό το ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης είναι κυρίαρχο στις μέρες μας. Τα πάντα είναι ατομική ευθύνη, το Κράτος δεν μπορεί να ζαλίζεται με καθημερινές βαρετές λεπτομέρειες, πρέπει να κάνει υψηλή πολιτική, να είναι επιτελικό! Και αυτό το Κράτος, το αυτοπροσδιοριζόμενο ως επιτελικό, οδηγείται σε επιτελικές αποτυχίες. Μια από αυτές η τηλε-«εκπαίδευση». 

Το κρίσιμο όμως ερώτημα είναι, γιατί χρειαζόμαστε την τηλε-«εκπαίδευση»; Γιατί το Υπουργείο επιχειρεί εμμονικά και παρά την αποτυχία του εγχειρήματος να την επιβάλλει; Γιατί, αν αυτή η μορφή είναι για το ίδιο τόσο σημαντική, δεν επενδύει ούτε ένα ευρώ για να την πραγματώσει; Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το περσινό lockdown ήταν τόσο εκτεταμένο που τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να μείνουν χωρίς καμία επαφή με το σχολείο. Ήταν όμως το κλείσιμο των σχολείων η μόνη λύση; Δεν ήταν δυνατό να μείνουν με άλλους όρους ανοιχτά τα σχολεία; Πλείστες προτάσεις έχουν καταθέσει οι εκπαιδευτικοί αλλά καμία δεν εισακούστηκε. Φαίνεται ότι οι εκπαιδευτικοί στα μάτια της επιτελικής Υπουργού δεν είναι ειδικοί στα ζητήματα της εκπαίδευσης. 

Σήμερα, όμως που η πανδημία οδεύει στο τέλος της, ελπίζουμε, γιατί χρειάζεται η τηλε-«εκπαίδευση» (ό,τι όπως είπαμε ονομάζεται ως τέτοια); Είναι φανερό ότι η τηλε-«εκπαίδευση» χρειάζεται για να λύνει η Υπουργός το πρόβλημα των καταλήψεων και των απεργιών αργότερα, για να μην επανδρώνει σχολεία σε απομακρυσμένες περιοχές και πολλά άλλα που δεν θα μπορούσαμε τώρα να φανταστούμε. Επίσης, και αυτό επιβεβαιώθηκε και με τον τελευταίο χιονιά, η τηλε-«εκπαίδευση» χρειάζεται για να παρουσιάζεται επικοινωνιακά και μόνο η εικόνα μιας κανονικότητας. Όπως πέρυσι, που μόνο το Υπουργείο θεώρησε ότι τα μαθήματα έγιναν κανονικά και αυτό για να θεωρήσει την ύλη διδαχθείσα, να προχωρήσει στο νέο σύστημα πανελληνίων (ΕΒΕ) που αιφνιδιαστικά εισήγαγε και να πετσοκόψει 30.000 μαθητές από την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια.  

Εμείς, ως εκπαιδευτικοί, έχουμε βρεθεί και θα βρισκόμαστε πάντα στο πλάι των μαθητών μας και θα υποστηρίζουμε με όλη μας τη δύναμη την πορεία τους στην αυτονομία τους, μορφωτική και κοινωνική. Αυτά που χρειάζεται το σχολείο, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές του είναι καταρχήν η ριζική ανανέωση της κτιριακής υποδομής, των βιβλίων και φυσικά η εξασφάλιση του αναγκαίου προσωπικού. Αυτό που όλοι μας έχουμε ανάγκη δεν είναι πλατφόρμες τηλεδιασκέψεων αλλά ένα σχολείο που να μορφώνει, να αναπτύσσει την κριτική σκέψη και όχι ένα σχολείο της δεξιότητας και της κατάρτισης, που θα αποκλείει και θα περιθωριοποιεί. Τα παιδιά μας δεν κινδυνεύουν να μείνουν αμόρφωτα γιατί ένα χιόνι έκλεισε τα σχολεία. Κινδυνεύουν, αν μάθουν ότι καμία χαρά στη ζωή δεν είναι επιτρεπτή, ότι η επαφή με τη φύση, με τους ανθρώπους είναι ένας μόνιμος κίνδυνος από τον οποίο θα προστατεύονται μέσα από το ραδιοφωνικό τηλεσχολείο που ονομάζεται Webex. Τα παιδιά και οι κοινωνίες κινδυνεύουν από τους κοινωνικούς αυτοματισμούς που στρέφουν τη μια ομάδα εναντίον της άλλης και ο πραγματικός υπεύθυνος στέκεται στην άκρη και χαμογελάει κυνικά.   

Αγαπητοί γονείς, 

Σας καλούμε να βρεθείτε μαζί μας, πλάι μας, στις μάχες που δίνουμε και θα δώσουμε. Όλοι/ες εμείς που δεν αγαπήσαμε τους γκρίζους τοίχους των σχολείων αλλά ονειρευτήκαμε κι αγωνιζόμαστε για τα φωτεινά χρώματα ενός σχολείου: 
•    ενιαίου δωδεκάχρονου,  
•    με δίχρονη προσχολική αγωγή,  
•    των όλων, των ίσων, των διαφορετικών,  
•    ενός σχολείου δημόσιου, δωρεάν και δημοκρατικού που θα σέβεται τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των μαθητών,  
•    που θα τους διδάσκει πώς να εξηγούν τον κόσμο και να τον αλλάζουν, που θα τους δίνει ολοκληρωμένα εφόδια. Ενός σχολείου της ολόπλευρης γνώσης που απελευθερώνει τους ανθρώπους, και τις κοινωνίες, ώστε να ζουν με αξιοπρέπεια και να επωφελούνται από τον  πλούτο που παράγουν και όχι ως σύγχρονοι δούλοι σε ένα περιβάλλον εργασιακής και κοινωνικής επισφάλειας. 

Όλοι και όλες εμείς - οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, ο λαός - να ενώσουμε τους αγώνες μας και να διεκδικήσουμε την εκπαίδευση που αξίζουν τα παιδιά μας. Το δημόσιο σχολείο βρίσκεται σήμερα στο στόχαστρο. Τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα της αποτελεσματικότητας, της ετοιμότητας, της τάχα μου καινοτομίας αυτό ακριβώς προσπαθούν να αποκρύψουν, ότι το σχολείο της γειτονιάς δεν θα είναι σύντομα μέρος της ζωής μας και για την απουσία του θα φταίει αυτό το ίδιο. Το κάθε σχολείο της γειτονιάς θα έχει «ατομική» ευθύνη για την επιβίωσή του. Θα προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι η αξιολόγηση του σχολείου και των εκπαιδευτικών θα λύσει όλα τα προβλήματα, ότι η τεχνολογία θα μας ταξιδέψει σε χώρους μαγικούς που τα πάντα λύνονται δια μαγείας, ότι η κακοδαιμονία του εκπαιδευτικού συστήματος οφείλεται στον δημόσιο χαρακτήρα του. Πριν τα πιστέψετε όλα αυτά, ενημερωθείτε, ακούστε τη φωνή των μαχόμενων εκπαιδευτικών. 

Μαζί γονείς και εκπαιδευτικοί οφείλουμε να δώσουμε τον αγώνα για μια καλύτερη παιδεία και αυτή δεν μπορεί παρά να αφορά όλα τα παιδιά χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις, να είναι δημοκρατική και να οδηγεί στη χειραφέτηση των μαθητών.