Ο μαζικός αγώνας μας θα προασπίσει την παιδεία, την υγεία, τις ζωές και τα δικαιώματά μας!

 

Μετράμε ήδη ένα μήνα που τα σχολεία είναι ανοιχτά, με τα μεγάλα και διαρκή προβλήματα της εκπαίδευσης να είναι και φέτος παρόντα. Ωστόσο τίποτα δεν φαίνεται να ταράζει τα σχέδια του υπουργείου και της κυβέρνησης. Η νέα χρονιά μας βρίσκει και πάλι αντιμέτωπους με την ίδια πολιτική που εφαρμόζεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις και που είναι υπεύθυνη γι’ αυτά τα προβλήματα.

Έπειτα από δυόμιση χρόνια πανδημίας, η περιβόητη «ατομική ευθύνη» γίνεται και στα σχολεία επίσημο δόγμα, καθώς κανένα απολύτως μέτρο δεν υπάρχει, ώστε αυτά να είναι ανοιχτά και ασφαλή για ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα.

·       Τα παιδιά μας εξακολουθούν να στοιβάζονται σε μεγάλους αριθμούς σε αίθουσες που σε μεγάλο βαθμό είναι ακατάλληλες.

·        Προσωπικό καθαριότητας δεν έχει προσληφθεί, ώστε να καθαρίζονται επαρκώς τα σχολεία.

·       Τα τεστ είναι πλέον ευθύνη των γονιών. Αν θέλουν κάνουν , αν θέλουν δεν κάνουν. Ατομική ευθύνη παντού.

      Ένα μήνα μετά το άνοιγμα και εξακολουθούν να υπάρχουν κενά, ενώ διαρκώς ακούμε για την τραγική κατάσταση που επικρατεί σε νησιά και απομακρυσμένες περιοχές, όπου εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να αρνηθούν την τοποθέτησή τους, αφού η διαμονή τους μόνο κοστίζει παραπάνω από τον πενιχρό τους μισθό.

Πραγματικά τίποτε απολύτως δεν έχει γίνει στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των δίκαιων και υπερώριμων αιτημάτων ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αντίθετα τα σχολεία έχουν αφεθεί κυριολεκτικά στην τύχη τους. Ωστόσο, δεν είναι σε όλα τα πεδία απόν το υπουργείο και η κυβέρνηση. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο, στο οποίο από πέρσι παίζει κυριολεκτικά τα ρέστα του. Και αυτό δεν είναι άλλο από την περιβόητη «αξιολόγηση».

Ουσιαστικά πίσω από αυτή την έννοια, κρύβεται το σχέδιο για την πιο αντιδραστική αναμόρφωση του σχολικού περιβάλλοντος και του ίδιου του σχολείου. Η δημιουργία ενός πλαισίου μέσα στο οποίο δεν θα χωράει καμιά παρέκκλιση από ένα προκαθορισμένο εκπαιδευτικό μοντέλο που θα είναι πλήρως υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς και των κερδών των μεγάλων συμφερόντων και των σχολαρχών. Και που φυσικά δεν θα χωράει επίσης ένα μεγάλο μέρος των παιδιών μας. Από την άλλη, πολλά σχολεία , λόγω της κατηγοριοποίησης και της υποχρηματοδότησης, θα οδηγηθούν τελικά στην συγχώνευση με γειτονικά τους και τελικά  στο κλείσιμο.

     Ήδη από την περασμένη χρονιά έχουν μπει σε εφαρμογή τα πρώτα μέτρα, παρά την πλήρη διαφωνία, γονιών ,εκπαιδευτικών και μαθητών. Η τράπεζα θεμάτων και οι εξετάσεις τύπου “PISA” -παρά την τεράστια αποχή από πλευράς της εκπαιδευτικής κοινότητας- ήταν οι τροχιοδεικτικές βολές του υπουργείου. Οι συνεχείς εξετάσεις πανελλαδικού τύπου από το δημοτικό ως το λύκειο, ακυρώνουν την ίδια τη φύση του σχολείου, αφού βάζουν συνεχώς στα παιδιά και στις οικογένειας το βραχνά της προετοιμασίας για τις επόμενες εξετάσεις με πανελλαδική τράπεζα θεμάτων. Αυτό αντικειμενικά ακόμα και το όποιο ΄΄καλύτερο΄΄ σχολείο δεν θα μπορέσει να το σηκώσει , αφού έτσι θα ακυρώνεται η ίδια η εκπαιδευτική διαδικασία που θα έπρεπε να προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες και δυνατότητες του κάθε τμήματος Αυτό σπρώχνει τα παιδιά στα φροντιστήρια , τις οικογένειες σε στρες και έξοδα. 

 Από την άλλη, το πυροτέχνημα του υπουργείου για τα λεγόμενα σχολεία «διευρυμένου ωραρίου», εξαγγέλθηκε και εφαρμόζεται χωρίς κανένα σχεδιασμό, με μοναδικό κριτήριο τη μετατροπή των σχολείων σε πάρκινγκ, αφού ούτε υποδομές υπάρχουν, αλλά ακόμα και να υπήρχαν, είναι απαράδεκτο παιδαγωγικά να παραμένει ένα παιδί τόσες πολλές ώρες έξω από το περιβάλλον του σπιτιού του. Την ίδια ώρα λείπουν δάσκαλοι και παιδαγωγοί ειδικής αγωγής για τα παιδιά που έχουν διάγνωση, καθώς οι φωστήρες του υπουργείου έχουν εφαρμόσει την απαράδεκτη μέθοδο να στέλνουν για δύο ή και για τρία παιδιά έναν ειδικό παιδαγωγό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η λεγόμενη «αυτονομία της σχολικής μονάδας», οι μέντορες και οι σχολικοί σύμβουλοι, είναι επί της ουσίας παρέμβαση στον ίδιο τον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Παρέμβαση στο τι μαθαίνουν τα παιδιά μας, πώς το μαθαίνουν, όπως επίσης και στο πώς θα δουλεύει ο εκπαιδευτικός. Επιχειρείται η πλήρης παράδοση και καθυπόταξη της λειτουργίας του σχολείου στην αγορά, ενώ μέσω της σκλήρυνσης των εξετάσεων εντείνει τους ταξικούς φραγμούς και πετάει έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία από πολύ νωρίς μεγάλο κομμάτι του μαθητικού πληθυσμού, ειδικά αυτού που προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα. Διαμορφώνεται έτσι, ένα σχολείο με πειθήνιους και υπάκουους εκπαιδευτικούς και με μαθητές που θα απαξιώνουν την εκπαιδευτική και μαθησιακή διαδικασία, προκειμένου να ανταποκριθούν στις «απαιτήσεις» των θεμάτων των εξετάσεων. Ένα περιβάλλον δηλαδή απόλυτα εχθρικό στην διαδικασία της γνώσης, της μάθησης, της συλλογικής οργάνωσης και διεκδίκησης.

Αλλά και στα σπίτια μας, εμείς και τα παιδιά μας αντιμετωπίζουμε ολοένα και δυσκολότερες καταστάσεις. Η τρομακτική ακρίβεια σε βασικά είδη καθημερινής κατανάλωσης, στο ρεύμα και το νερό, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το μέλλον, αποτελούν την πραγματικότητα για την πλειοψηφία. Η απόσυρση του δημοσίου από κάθε πλευρά της ζωής που έχει να κάνει με την καθημερινή υλική διαβίωση και η μετατροπή όλων των ζητημάτων σε «ατομική ευθύνη», είναι προπέτασμα καπνού στην προσπάθεια δημιουργίας κοινωνιών χωρίς συλλογική μνήμη και διεκδικήσεις, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και προσπάθεια να μην αποκαλυφθεί ότι στόχος κυβέρνησης – κεφαλαίου είναι τα βάρη και αυτής της κρίσης να τα πληρώσει η κοινωνική πλειοψηφία, προστατεύοντας τα κέρδη των επιχειρήσεων και της εργοδοσίας.

 Εμείς συλλογικά και με αμείωτη ένταση συνεχίζουμε σαν γονείς και εργαζόμενοι, για το στερέωμα στην κοινωνία ενός βαθιού μορφωτικού πολιτιστικού ρεύματος, μέρος ενός ευρύτερου μετώπου εργασίας – παιδείας, που θα αφηγείται τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Για μια απελευθερωτική παιδεία, που θα συγκροτεί αντίπαλο δέος στην εικονική πραγματικότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν.

Εμείς όμως, θέλουμε να ζήσουμε αλλιώς!, σε μια άλλη κοινωνία που θα έχει παρόν για μας και μέλλον για τα παιδιά μας και είναι καθήκον όλων μας να αγωνιστούμε γι’ αυτό! Όσο το αγαθό της εκπαίδευσης δεν εξασφαλίζεται δημόσια, δωρεάν, καθολικά για όλα τα παιδιά, εμείς οι γονείς θα είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων για τη μόρφωση που δικαιούνται τα παιδιά μας.

Δε θέλουμε άλλη μια χαμένη σχολική χρονιά. 

Ο μόνος δρόμος είναι να ενωθούμε και να αγωνιστούμε διεκδικώντας:  

·      Όχι άλλο στοίβαγμα των παιδιών μας στις αίθουσες. Μέγιστος αριθμός τα 15 παιδιά ανά τμήμα  

·    Να προσληφθεί όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό με μόνιμη σχέση εργασίας. Να μπει επιτέλους τέρμα στο όνειδος των αναπληρωτών.

·    Άμεση κατάργηση όλων των εξετάσεων πανελλαδικού τύπου από την ΣΤ Δημοτικού ως τη Β Λυκείου

·    Μαζικά και επαναλαμβανόμενα, δωρεάν τεστ σε μαθητές – εκπαιδευτικούς – σχολικό προσωπικό, ώστε να εξασφαλιστεί η απαιτούμενη ιχνηλάτηση. Να συνταγογραφείται το test covid-19 και να είναι δωρεάν για όλους 

·   Να ανοίξουν τις ήδη υπάρχουσες κλειστές αίθουσες στα σχολεία, να δημιουργηθούν νέες. Θέλουμε σχολικά κτίρια που να καλύπτουν τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες 

·   Να προσληφθεί το απαιτούμενο προσωπικό καθαριότητας με μόνιμη σχέση εργασίας, σε επαρκή αριθμό ώστε να τηρούνται τα υγειονομικά πρωτόκολλα στα σχολεία και να εξασφαλίζεται η καθαριότητα σε πλήρες ωράριο. Όχι στον εξαναγκασμό από τις δημοτικές αρχές της κάλυψης περισσότερων σχολείων από τον ίδιο υπάλληλο. Μονιμοποίηση των συμβασιούχων. 

·   Να χορηγούνται δωρεάν όλα τα Μέσα Ατομικής Προστασίας στα σχολεία 

·    Άμεση έναρξη της Ενισχυτικής Διδασκαλίας στα Γυμνάσια και της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης στα Λύκεια, με τις αναγκαίες προσλήψεις εκπαιδευτικών. 

·    Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ουσιαστική λειτουργία με όλο το αναγκαίο προσωπικό στα Ειδικά Σχολεία. 

·    Να παρθούν μέτρα για την αποσυμφόρηση των σχολικών λεωφορείων. 

·    Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εκπαίδευση των παιδιών που διαμένουν σε δομές προσφύγων. 

·    Γενναία αύξηση των δαπανών για την Παιδεία και όλων των υποστηρικτικών δομών της. 

·    Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο, υποχρεωτικό σχολείο για όλα τα παιδιά με δίχρονη προσχολική αγωγή 

 

Όλα τα παραπάνω είναι τα ελάχιστα που πρέπει να γίνουν, ώστε να εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής και ασφαλής παρουσία των μαθητών και των εκπαιδευτικών στα σχολεία. Και είναι βέβαιο ότι μπορούν να γίνουν, αν η κυβέρνηση σταματήσει να προκρίνει διορισμούς αστυνομικών και μισθοφόρων στο στρατό, επιδοτήσεις εκατομμυρίων σε εξοπλιστικές δαπάνες, σε εφοπλιστές και επιχειρηματίες, σε τηλεοπτικά κανάλια, εταιρείες διοδίων, κλινικάρχες και διαγνωστικά κέντρα, μεγάλους περιπάτους. 

 

Ο μαζικός αγώνας μας θα προασπίσει την παιδεία την υγεία, τις ζωές και τα δικαιώματά μας!