Η πανδημία του κορωνοϊού αλλάζει δραματικά την ζωή σε χιλιάδες μαθητές και τις οικογένειές τους. Οι συνθήκες εγκλεισμού – πρωτο-φανέρωτες για τους περισσότερους μαθητές – σε συνδυασμό με τον εντεινόμενο φόβο από την έκταση της υγειονομικής κρίσης, δημιουργούν αίσθημα ανασφάλειας και μεγάλης ψυχολογικής πίεσης στα παιδιά μας. Ιδιαίτερα στα παιδιά του Λυκείου, σε αυτή την ανασφάλεια προστίθεται το μεγάλο άγχος των εξετάσεων – ιδιαίτερα των πανελλαδικών – και τα μεγάλα ερωτηματικά που εγείρουν οι παλινωδίες της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση αυτού του θέματος.
Ταυτόχρονα η πλειοψηφία των μαθητών βιώνει σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα της
οικογένειάς τους. Η πραγματικότητα περιλαμβάνει απότομη αύξηση των απολύσεων και της ανεργίας, βαθιές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις των γονιών τους (μείωση χρόνου εργασίας, εκ περιτροπής εργασία ή εργασία από το σπίτι) αλλά και απότομες αλλαγές στο εισόδημα της λαϊκής οικογένειας, καθώς εκτός της απώλειας εργασίας πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα μειώσεων μισθών – καθυστερήσεων πληρωμών κλπ.
οικογένειάς τους. Η πραγματικότητα περιλαμβάνει απότομη αύξηση των απολύσεων και της ανεργίας, βαθιές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις των γονιών τους (μείωση χρόνου εργασίας, εκ περιτροπής εργασία ή εργασία από το σπίτι) αλλά και απότομες αλλαγές στο εισόδημα της λαϊκής οικογένειας, καθώς εκτός της απώλειας εργασίας πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα μειώσεων μισθών – καθυστερήσεων πληρωμών κλπ.
Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στην ήδη προβληματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Δημόσια Παιδεία μετά από 10 χρόνια αντιδραστικών μνημονιακών πολιτικών. Με κτίρια και εργαστήρια σε άθλια κατάσταση, με μηδαμινές υλικοτεχνικές υποδομές, με όξυνση της ταξικής διαφοροποίησης, με μηδενικούς μόνιμους διορισμούς τα δέκα τελευταία χρόνια, με τάξεις που λειτουργούσαν με 27 και πάνω μαθητές και με δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές για κάλυψη κενών. Φέτος κενά υπήρχαν μέχρι και που έκλεισαν τα σχολεία στις 11 Μάρτη.
Και ενώ οι μαθητές και οι οικογένειές τους καλούνται να διαχειριστούν αυτή τη δύσκολη κατάσταση, η κυβέρνηση βλέπει αυτή τη κρίση ως “χρυσή ευκαιρία” για να προωθήσει σοβαρές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση που πριν ούτε θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Αυτό δείχνει και η πρόθεση της να καταθέσει - εν μέσω πανδημίας - το αντιδραστικό της πολυνομοσχέδιο για την εκπαίδευση.
Επιχειρεί να πείσει πως όλα γίνονται εξαιτίας της πανδημίας. Στην πραγματικότητα όμως, εκμεταλλεύεται την αγωνία γονιών, μαθητών κι εκπαιδευτικών για το κλείσιμο των σχολείων και επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις με στόχο την πλήρη μετάλλαξη του σχολείου σε χώρο παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών και δεξιοτήτων και την προώθηση της αξιολόγησης εκπαιδευτικών και μονάδων, χρησιμοποιώντας το σύστημα υπερελέγχου που προσφέρουν οι ελεγχόμενες από το υπουργείο σύγχρονες και ασύγχρονες πλατφόρμες.
Η περίφημη εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» έρχεται από την εργαλειοθήκη της σεμιναριακής κατάρτισης. Σε συνεργασία με 3 ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες δεν έχουν καν την δυνατότητα ενιαίας κάλυψης όλων των μαθητών και με σοβαρά προβλήματα υπερφόρτωσης του δικτύου. Παρουσιάζει σοβαρά παιδαγωγικά προβλήματα στην εφαρμογή της, με άλυτα θέματα περιφρούρησης προσωπικών δεδομένων, αλλά και με το σοβαρό εμπόδιο του ψηφιακού αποκλεισμού εξαιτίας της ανυπαρξίας αξιόπιστων δικτύων λόγω της ιδιωτικοποίησης των τηλεπικοινωνιών αλλά και την ταυτόχρονη έλλειψη εξοπλισμού και δυνατότητας χειρισμού και αξιοποίησης των ψηφιακών εργαλείων από όλους. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 22% των μαθητών δεν έχουν πρόσβαση σε υπολογιστή και σύνδεση διαδικτύου.
Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν αποτελεί διδασκαλία, δεν μπορεί να λειτουργήσει επαρκώς με παιδαγωγικά και επιστημονικά κριτήρια και να υποκαταστήσει τη ζωντανή διαδικασία της τάξης με την αλληλεπίδραση, την φυσική προσέγγιση κλπ. Είναι ένα εργαλείο που μπορεί να λειτουργήσει μόνο επικουρικά με το μάθημα της ζωντανής τάξης και σε καμία περίπτωση αυτόνομα. Είναι πρόκληση από πλευράς Υπουργείου να θεσμοθετεί την χρήση της εξ αποστάσεως ως αποδεκτή μορφή εκπαίδευσης και διδασκαλίας, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν καν οι στοιχειώδεις υποδομές και αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή είναι και μια πρόβα για τη μελλοντική χρησιμοποίηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης για την κάλυψη κενών ειδικά στα απομακρυσμένα σχολεία.
Και ενώ η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να μας πείσει ότι μοχθεί για τους μαθητές και ότι «όλα πηγαίνουν καλά», η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται. Χιλιάδες παιδιά φτωχών οικογενειών, μεταναστών, προσφυγόπουλα δεν έχουν αυτή τη στιγμή πρόσβαση στα στοιχειώδη της επιβίωσης και δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την ενίσχυση αυτών των παιδιών. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για παιδιά που τρέφονταν στο σχολείο ή στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Τα παιδιά των φτωχών οικογενειών που σπουδάζουν μακριά από το σπίτι τους διώχνονται από τις φοιτητικές εστίες στο όνομα της προστασίας από τον ιό.
Αμφισβητείται στην πράξη το αγαθό της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης για όλους με την περίφημη «τηλεκπαίδευση», καθώς 1 στους 5 δεν έχει πρόσβαση στα απαιτούμενα μέσα, ενώ οι αρχικές ανακοινώσεις για «υπολογιστές σε όλους τους μαθητές» κατέληξαν ότι αυτοί θα δοθούν μόνο στις σχολικές μονάδες και μάλιστα με αναλογία ένας υπολογιστής ανά 50 μαθητές – και όχι για όλα τα σχολεία!
Ανοίγει η συζήτηση για μείωση των δαπανών για την Παιδεία και μειώσεις των προσλήψεων, αφού ο υπολογιστής μπορεί κάλλιστα να αντικαταστήσει τον εκπαιδευτικό.
Ως αποκορύφωμα η κυβέρνηση προχωρά στην κατάθεση του αντιδραστικού πολυνομοσχεδίου για την Παιδεία, το οποίο θα περιέχει : την βάση του 10 προαγωγής για όλες τις τάξεις, αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων, τράπεζα θεμάτων σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, επαναφορά της διαγωγής και αύξηση ποινών για τους μαθητές, νέες θεματικές από το νηπιαγωγείο και εισαγωγή «εργαστηρίων δεξιοτήτων», αξιολόγηση σχολικής μονάδας από τον Σεπτέμβρη του 2020, θεσμοθέτηση με ΠΔ της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού, ποινές για τους αναπληρωτές, μείωση εισακτέων και μεταγραφών στα ΑΕΙ, ίδρυση ξενόγλωσσων τμημάτων με δίδακτρα και μια σειρά άλλες αντιδραστικές διατάξεις, τις οποίες ονειρεύονται εδώ και καιρό τα επιτελεία κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε.
Απέναντι σε όλα αυτά το κίνημα γονέων – μαζί με μαθητές και εκπαιδευτικούς – πρέπει να δηλώσει ότι δεν συναινεί και δεν υποτάσσεται. Πρέπει ΤΩΡΑ να αντιτάξουμε τα δικά μας αιτήματα, προς όφελος των μαθητών και των οικογενειών τους, προς όφελος του κόσμου της εργασίας:
- Όχι στην αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών.
- Τερματισμό διδακτέας ύλης για όλα τα σχολεία στις 10 Μάρτη, με ειδική μέριμνα για τους 3 νομούς, όπου τα σχολεία είχαν κλείσει πιο νωρίς. Η ορισθείσα ύλη των πανελλαδικών να αντιστοιχεί στη ελάχιστη διδαχθείσα ως τις 10 Μάρτη.
- Ακύρωση όλων των προαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων σε όλες τις τάξεις, για το σχολικό έτος 2019/2020.
- Να οριστεί έγκαιρα η ημερομηνία των Πανελλαδικών.
- Αύξηση του αριθμού των εισακτέων στα ΑΕΙ που να ανταποκρίνεται στο μέγεθος και το βάθος της κρίσης που διέρχεται η χώρα. Μεγάλη αύξηση των μεταγραφών φοιτητών.
- Να παρέχει το κράτος και το Υπουργείο Παιδείας δημόσια, καθολική, δωρεάν εκπαίδευση, μειώνοντας τώρα το αριθμό των μαθητών στις τάξεις, πραγματοποιώντας τώρα μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών που είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσουν τα σχολεία απρόσκοπτα τον Σεπτέμβρη, παρέχοντας όλα τα απαραίτητα υλικοτεχνικά μέσα και υποδομές, τόσο στα σχολεία όσο και στους μαθητές. Να εξασφαλίσει πως όταν ανοίξουν τα σχολεία θα πληρούν συνθήκες υγείας και ασφάλειας.
- Μόνιμο προσωπικό καθαριότητας και φύλαξης σε όλα τα σχολεία. Αλλαγή του θεσμικού καθεστώτος ώστε να υπάρχει καθαριότητα κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου.
- Προστασία της πρώτης κατοικίας, καμία διακοπή ρεύματος, δωρεάν σύνδεση στο διαδίκτυο.
- Να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για πλήρη αποζημίωση όλων των γονιών που έχουν καταβάλει προκαταβολή ή ολόκληρο το ποσό σχολικής εκδρομής που ακυρώθηκε.
- Τα σχολεία που είχαν ενταχθεί σε πρόγραμμα χορήγησης σχολικών γευμάτων να συνεχίσουν να δίνουν τα γεύματα αυτά σε οικονομικά αδύναμους μαθητές και τις οικογένειές τους, με ευθύνη των Δήμων και του κρατικού μηχανισμού.
Η πανδημία αυτή κατέδειξε την ανάγκη της αλληλεγγύης και της ενοποίησης της ανθρωπότητας για την αντιμετώπιση τέτοιας κλίμακας απειλών. Ο κόσμος του καθημερινού μόχθου καταλαβαίνει πολύ καλά ότι το ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης», είναι προπέτασμα καπνού στην προσπάθεια δημιουργίας Οργουελιανού κλίματος κοινωνικού ελέγχου. Αλλά είναι και προσπάθεια να μην αποκαλυφθεί ότι στόχος κυβέρνησης – κεφαλαίου είναι τα βάρη και αυτής της κρίσης να τα πληρώσει η κοινωνική πλειοψηφία, προστατεύοντας τα κέρδη των επιχειρήσεων και της εργοδοσίας.
Συλλογικά και με αμείωτη ένταση συνεχίζουμε σαν γονείς και εργαζόμενοι, για το στερέωμα στην κοινωνία ενός βαθιού μορφωτικού πολιτιστικού ρεύματος, μέρος ενός ευρύτερου μετώπου εργασίας – παιδείας, που θα αφηγείται τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Για μια απελευθερωτική παιδεία, που θα συγκροτεί αντίπαλο δέος στην εικονική πραγματικότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν.
